1 -مریخ در میان سیاراتی که در فاصله دوری از خورشید قرار دارند ، از همه به
زمین نزدیکتر است : مریخ در مدار خود ، گاه نسبتاً به زمین نزدیک می شود و
در فاصله حدوداً 56 میلیون کیلومتری از آن قرار می گیرد و یکی از درخشانترین
اشیاء آسمان شب ما می شود . رنگ این سیاره قرمز مایل به نارنجی است و می توان
آن را با چشم غیر مسلح به راحتی دید . به مریخ لقب سیاره
سرخ داده شده است .

 2 -مریخ و زمین از چند نظر به یکدیگر شبیه اند:
طول زمانی یک روز مریخ فقط در حدود 40 دقیقه از یک روز ما کوتاهتر است .
مریخ جو دارد ؛ مثل زمین فصولی دارد و در قطبهای خود ، کلاهکی از یخ بر سر
نهاده است . زمانی دانشمندان زیادی معتقد بودند که ممکن است در این سیاره حیاط
وجود داشته باشد.

از آن زمان تا به حال ، تعداد
خبریاب فضایی بدون سرنشین به مریخ رفته و گزارش ها عکس های زیادی به زمین
فرستاده اند . این مدارک تقریباً مارا مطمئن میکند که در این سیاره هیچ خبری از
حیات نیست اما چه بسا که آب و هوای قبلی مریخ بیشتر مناسب زندگی بوده باشد .
متأسفانه ، جو مریخ برای بشر قابل تنفس نیست و از دی اکسید کربن و کمی بخار آب
تشکیل شده است . همچنین باید گفت که جو مریخ بسیار رقیق است و متوسط فشار جوی
در آنجا ، فقط در حدود یک صدم فشاری است که روی زمین وجود دارد جو این سیاره ،
در مواقعی که داغ می شود ، بسیار فعال است و باعث وزش بادهایی با قدرت زیاد می
گردد . این بادها گرد و خاک را توده می کنند و طوفانهای شدید گرد و غبار قادرند
تمام سطح سیاره را دربرگیرند.

درجه حرارت مریخ بسیار پایین
است . در زمستان ، دما ی قطبهای آن به ْ150 درجه سانتیگراد ( ْ240 فرنهایت ) می
رسد . درجه حرارت این سیاره ، در منطقه استوایی آن و در طول روزهای اواسط
تابستان ، ممکن است بالاتر از درجه انجماد باشد ، اما شب ها 80 درجه زیر صفر
تنزل می یابد . جو مریخ رقیق تر از آن است که گرمای روز را در خود نگه
دارد.

فوبوس و دایموس از جمله قمرهای
مریخ هستند که قطر اولی 20 کیلومتر و قطر دومی در حدود نصف آن است . مدار فوبوس
این قمر را به مریخ نزدیک و نزدیکتر می کند و احتمال می رود که فوبوس حدود صد
میلیون سال دیگر به سطح مریخ بر خورد کند و متلاشی گردد.

مریخ سرگردان

به نظر می رسد مریخ از
سایر سیارات سرگردان تر باشد. علت این امر آن است که سرعت چرخش مریخ به دور خورشید
کمتر از سرعت زمین است و مدارش نیز بزرگتر از مدار زمین می باشد. در نتیجه زمانی که
زمین به مریخ رسیده و از آن جلو می افتد به نظر می رسد مریخ به عقب برگشته است.