قانون (7)
بازی با توپ، بازی غیرفعال

 
بازی با توپ

ـ موارد ذیل، مجاز می باشد:
(7:1) پرتاب کردن، دریافت کردن، متوقف کردن، هُل دادن و یا ضربه زدن به
توپ با استفاده از دستها (باز و بسته) بازوها، سر، بالاتنه، رانها و
زانوها.
(7:2) نگهداشتن توپ حداکثر برای مدت 3 ثانیه، همچنین اگر توپ روی زمین باشد.
(7:3) برداشتن حداکثر سه گام همراه با توپ (1ـ13 الف).
یک گام برداشته شده تلقی می شود، وقتی که:
الف) بازیکن در حالت ایستاده روی دو پا بر روی زمین، توپ را دریافت
کند و سپس یک پا را از زمین بردارد و دوباره به زمین بگذارد یا اینکه پا
را از یک محل به محل دیگر جا به جا نماید.
ب) فقط یک پای بازیکن با زمین در تماس است و در این حالت، توپ را دریافت می کند و پس از آن پای دیگر خود را بر زمین می گذارد.
ج) بازیکن پس از پرش، فقط با یک پا روی زمین فرود آید. پس از آن روی همان پا لی لی کند یا پای دیگر او با زمین تماس پیدا کند.
د) بازیکن پس از پرش با هر دو پا به صورت همزمان فرود آید و سپس یک
پای خود را بلند کرده و مجدداً بر زمین گذارد یا یک پای خود را از محلی به
محل دیگر حرکت دهد.

توضیح: اگر یک پا از نقطه ای به نقطه دیگر حرکت داده شود، می توان پای دیگر را تا نزدیک پای اول کشاند (فقط یک گام محسوب می شود).
(7:4) در حالت ایستاده یا دویدن می توان:
الف) توپ را برای یک مرتبه به زمین زد و مجدداً آن را با یک یا هر دو دست گرفت.
ب) توپ را به صورت مکرّر با یک دست به زمین زد (دریبل) یا آن را به
صورت مکرّر با یک دست روی زمین غلتاند و سپس با یک یا هر دو دست آن را
گرفت و یا از زمین بلند کرد. از لحظه گرفتن و کنترل توپ با یک یا دو دست،
باید ظرف مدت 3 ثانیه و حداکثر پس از 3 گام با آن بازی کرد (1ـ13 الف).
زمین زدن یا دریبل کردن از زمانی شروع شده محسوب می شود که بازیکن، توپ را
با هریک از قسمتهای بدن خود لمس کرده و به زمین می زند. پس از آنکه توپ با
دروازه یا بازیکن دیگری تماس پیدا کرد بازیکن می تواند مجدداً به آن ضربه
بزند یا دریبل نماید و یا آن را بگیرد.
(7:5) توپ را از یک دست به دست دیگر منتقل کرد.
(7:6) در حالت ایستاده روی دو زانو، نشسته یا درازکش با توپ بازی کرد.

ــ موارد زیر مجاز نمی باشد:
(7:7) لمس توپ بیش از یک بار مگر در این فاصله توپ با زمین بازیکن دیگر و یا دروازه، تماس پیدا کند (1ـ13 الف).
کورمال کردن توپ، جریمه ندارد.  

 
توضیح:

معنی کورمال کردن این است
که بازیکن هنگامی که برای گرفتن یا متوقف کردن توپ تلاش می کند نتوانند آن
را به کنترل خود درآورد. اگر توپ قبلاً کنترل شده باشد آنگاه بازیکن پس از
دریبل یا ضربه زدن به توپ نمی تواند بیش از یک بار توپ را لمس نماید.
(7:8) لمس کردن توپ با پا و یا هر قسمت، پایین تر از زانو به استثنای وقتی که توپ توسط بازیکن مقابل پرتاب شده باشد (اـ13 الف، ب).
(7:9) در صورتی که توپ در زمین بازی، به داوران برخورد نماید بازی ادامه خواهد یافت.  

 
بازی غیر فعال

(7:10) نگهداشتن توپ در
مالکیت تیم، بدون هیچگونه تلاش آشکار و قابل تشخیص برای حمله یا شوت به
طرف دروازه، مُجاز نمی باشد (توضیحات پیرامون قوانین شماره 4). این عمل به
عنوان بازی غیرفعال تلقی شده و با پرتاب آزاد علیه تیمی که مالکیت توپ را
دارد جریمه می شود (1ـ13 الف). پرتاب آزاد از محلی که توپ در هنگام قطع
بازی قرار داشته است انجام می شود.
(7:11) هنگامی که احتمال گرایش و تمایل به بازی غیر فعال تشخیص داده
شود، علامت هشدار دهنده نشان داده می شود. این هشدار به تیم صاحب توپ این
فرصت را می دهد که به منظور اجتناب از، از دست دادن توپ، روش حمله خود را
تغییر دهد. پس از نشان دادن علامت هشدار دهنده اگر هیچگونه تغییری در روش
حمله به وجود نیامد، یا شوت به طرف دروازه انجام نشد، آنگاه یک پرتاب آزاد
علیه تیمی که مالکیت توپ را در اختیار دارد، اعلام می شود (توضیحات
پیرامون قوانین شماره 4).
در موقعیتهای قطعی و مسلم، داوران می توانند بدون هیچگونه علامت
هشدار دهنده، یک پرتاب آزاد علیه تیم صاحب توپ اعلام نمایند. به عنوان
مثال هنگامی که بازیکن تعمداً از تلاش برای استفاده از یک شانس مسلم گل
خودداری می نماید.

انون (6)
محوطه دروازه

(6:1) فقط دروازه بان حق
ورود به محوطه دروازه را دارد (با این وجود به قانون 6:3 مراجعه شود).
ورود به محوطه دروازه که شامل خط منطقه دروازه نیز می باشد، زمانی محرز می
شود که بازیکن، این محوطه یا خط آن را با هر قسمت از بدن لمس کند.
(6:2) هنگامی که بازیکن زمین وارد محوطه دروازه شود، تصمیمات زیر اتخاذ می شود:
* پرتاب آزاد هنگامی که بازیکن زمین همراه با توپ وارد محوطه دروازه شود (13:1 الف).
* پرتاب آزاد وقتی که بازیکن زمین بدون توپ به محوطه دروازه وارد شود و از این طریق آوانتاژی کسب نماید (1ـ13 الف، ب همچنین 16:2 ج).
* پرتاب 7 متر هنگامی که بازیکن مدافع وارد محوطه دروازه شود و یک شانس مسلم گل را از بین ببرد (14:1 الف).
(6:3) در موارد زیر بازیکن در ورود به منطقه جریمه نمی شود:
* وقتی بازیکن پس از بازی با توپ به محوطه دروازه وارد شود، ولی با این عمل آوانتاژی را از تیم مقابل سلب ننماید.
* وقتی بازیکن بدون توپ وارد محوطه دروازه شود و با این عمل آوانتاژی کسب نکند.
* وقتی بازیکن مدافع، ضمن حرکت دفاعی یا در دنباله آن به محوطه دروازه وارد شود بدون آنکه آوانتاژی را از تیم مقابل، سلب نماید.
(6:4) توپ در محوطه دروازه به دورازه بان تعلق دارد.
بازیکن زمین مجاز نیست توپی را که در محوطه دروازه ساکن یا در حال
غلتیدن و یا در اختیار دروازه بان است لمس نماید (1ـ13 الف، ب)؛ با این
وجود او می تواند با توپی که در فضای محوطه دروازه است بازی کند به
استثنای زمانی که پرتاب دروازه اجرا می شود (12:2).
(6:5) دروازه بان باید توپی را که وارد محوطه دروازه می شود به وسیله پرتاب دروازه به بازی برگرداند (قانون 12).
(6:6) بازی باید ادامه پیدا کند (به وسیله پرتاب دروازه طبق قانون
6:5) هرچند بازیکن تیم دفاعی ضمن عمل دفاع، توپ را لمس کرده و این توپ به
دروازه بان برسد و یا اینکه در محوطه دروازه متوقف شود.
(6:7) چنانچه بازیکنی توپ را به محوطه دروازه خودی پرتاب نماید به شرح ذیل اتخاذ تصمیم می شود:
الف) گل، در صورتی که توپ وارد دروازه شود.
ب) پرتاب آزاد، چنانچه توپ در محوطه دروازه متوقف شود یا اینکه دروازه بان توپ را لمس کند و توپ وارد دروازه نشود (1ـ13 ب).
ج) پرتاب اوت، اگر توپ از خط بیرونی دروازه خارج شود (1ـ11).
د) بازی ادامه پیدا می کند اگر توپ بدون آنکه به وسیله دروازه بان لمس شود از محوطه دروازه به زمین بازی برگردد.
(6:8) با برگشتن توپ از محوطه دروازه به زمین بازی جریان عادی بازی ادامه می یابد.

قانون (5)
دروازه بان

 
دروازه بان، مجاز است که:

(5:1) در محوطه دروازه و در حالت دفاعی، توپ را با هر قسمت از بدن لمس نماید.
(5:2) در داخل محوطه دروازه، همراه با توپ بدون محدودیتهای بازیکنان زمین
حرکت نماید (قانون 4ـ7:2، 7:7). با این وجود دروازه بان مجاز نیست در
انجام پرتاب دروازه تأخیر نماید (6:5، 12:2، 15:3 ب).
(5:3) هنگامی که توپ را در اختیار ندارد محوطه دروازه را ترک نماید و
در بازی شرکت کند در این حالت دروازه بان مشمول مقررات حاکم بر بازیکنان
زمین خواهد بود. هنگامی دروازه بان خارج از محوطه دروازه محسوب می شود که
با یک قسمت از بدن زمین بازی را در خارج از خط محوطه دروازه لمس نماید.
(5:4) همراه با توپ از محوطه دروازه خارج شود و در زمین بازی مجدداً
با آن بازی کند به شرط آنکه توپ کاملاً در کنترل او نباشد دروازه بان مجاز
نمی باشد که:
(5:5) در حالت دفاع بازیکن مهاجم را به خطر اندازد (8:2،8:5).
(5:6) در حالی که توپ را در اختیار دارد از محوطه دروازه خارج شود
(پرتاب آزاد تحت قانون 1ـ13 الف اگر که داوران قبلاً برای اجرای پرتاب
دروازه، سوت زده باشند، در غیر این صورت پرتاب دروازه تکرار می گردد).
(5:7) پس از انجام پرتاب دروازه قبل از اینکه سایر بازیکنان، توپ را لمس کنند آن را در زمین بازی مجدداً لمس نماید (1ـ13 الف).
(5:8) در حالی که داخل محوطه دروازه قرار دارد توپی را که روی زمین
خارج از محوطه دروازه ساکن یا در حال غلتیدن است لمس نماید (1ـ13 الف).
(5:9) توپی را که روی زمین خارج محوطه دروازه ساکن یا در حال غلتیدن است به داخل محوطه دروازه حمل کند (1ـ13 الف).
(5:10) همراه با توپ از زمین بازی به محوطه دروازه باز گردد (1ـ13 الف).
(5:11) توپی را که در محوطه دروازه ساکن است یا به سمت زمین بازی در
حرکت می باشد با پا یا ساق پایین تر از زانو لمس نماید (1ـ13 الف).
(5:12) در هنگام اجرای پرتاب 7 متر قبل از اینکه توپ از دست پرتاب
کننده رها شود، خط محدودیت دروازه بان (خط 4 متر) و یا امتداد آن را از دو
طرف قطع نماید (14:9).

توضیح: تا زمانی که یک پای دروازه بان در پشت یا روی خط محدودیت (4
متر) قرار دارد، او می تواند پای دیگر و یا هر قسمت از بدن خود را در فضا
حرکت داده و از این خط عبور دهد.

قانون (3)
توپ

(3:1) توپ، به شکل کروی و جنس آن از چرم و یا مواد مصنوعی است. سطح توپ نباید براق و لغزنده باشد (3ـ17).
(3:2) اندازه توپ شامل محیط و وزن، در رده های مختلف تیمی به صورت متفاوت به شرح زیر است:
* محیط 60ـ58 سانتیمتر و وزن 475ـ425 گرم (اندازه 3 فدراسیون جهانی هندبال) برای مردان و نوجوانان (بالای 16سال)؛
* محیط 56ـ54 سانتیمتر و وزن 375ـ325 گرم (اندازه 25 فدراسیون جهانی
هندبال) برای زنان و دختران جوان (بالای 14 سال) و پسران جوان (16ـ12
سال)؛
*محیط 52ـ50 سانتیمتر و وزن 330ـ290 گرم (اندازه 1 فدراسیون جهانی هندبال) برای دختران جوان (14ـ8 سال) و پسران جوان (12 ـ8 سال).


توضیح:
شرایط فنی لازم برای توپهای مورد استفاده در
کلیه مسابقات بین المللی رسمی در مقررات توپ فدراسیون جهانی هندبال آمده
است. اندازه و وزن توپهای مورد استفاده در مینی هندبال، در این قوانین
گنجانده نشده است.
(2:3) در هر بازی، حداقل باید دو توپ در اختیار باشد. در جریان بازی،
توپهای ذخیره باید در نزدیکترین محل به میز وقت نگهدار باشد. این توپها
باید شرایط مشروحه در قانون 2ـ3:1 را داشته باشند.
(3:4) داوران تصمیم می گیرند چه زمانی از توپ ذخیره استفاده شود. در
چنین موقعیتی به منظور حداقل توقف اجتناب از اعلام تایم اوت، داوران باید
سریعاً توپ ذخیره را وارد بازی نمایند.

انون (2)
وقت بازی، علامت پایانی و تایم اوت

 
وقت بازی

(2:1) وقت عادی بازی برای
تمامی تیمهایی که 16 سال به بالا دارند در دو نیمه و هر نیمه به مدت 30
دقیقه است که در بین آن 10 دقیقه استراحت داده می شود. وقت عادی بازی برای
تیمهای جوانان، دو زمان 25 دقیقه ای برای گروه سنی 12 تا 16 سال و دو وقت
20 دقیقه ای برای گروه سنی 8 تا 12 سال می باشد. در هر دوی این موارد،
زمان استراحت 10 دقیقه می باشد.
(2:2) چنانچه مسابقاتی که برنده آن باید معلوم شود، در پایان وقت
عادی، مساوی تمام شود، پس از 5 دقیقه استراحت، بازی در وقت اضافی ادامه
خواهد یافت. وقت اضافی شامل دو نیمه 5 دقیقه ای همراه با یک دقیقه استراحت
در بین دو نیمه خواهد بود. چنانچه مسابقه پس از وقت اضافی اول مجدداً
مساوی شود، پس از 5 دقیقه استراحت، وقت اضافی دوم انجام خواهد شد. این وقت
اضافی نیز شامل دو نیمه 5 دقیقه ای همراه با یک دقیقه استراحت بین دو نیمه
خواهد بود. در صورتی که مسابقه همچنان مساوی باشد، برنده به وسیله مقررات
خاص همان مسابقات، تعیین خواهد شد.  

 
علامت پایانی

(2:3) وقت بازی با سوت داور
برای اجرای پرتاب شروع، آغاز می شود. بازی به وسیله علامت پایانی ساعت
عمومی یا وقت نگهدار خاتمه می یابد. اگر هیچ نوع علامتی داده نشد، داور
برای اعلام پایان وقت، سوت خواهد زد (17:10).
توضیح: در صورتی که ساعت عمومی مجهز به علامت اتوماتیک پایانی در
دسترس نباشد، وقت نگهدار از یک ساعت رومیزی با یک کورنومتر استفاده کرده و
خاتمه مسابقه را با علامتی که می دهد اعلام خواهد کرد. چنانچه از ساعت
اتوماتیک استفاده می شود در صورت امکان باید ترتیبی داده شود تا ساعت از
صفر به سمت 30 دقیقه وقت را نشان دهد.
(2:4) خطاها و رفتار خلاف روحیه ورزشی که قبل یا همزمان با اعلام
پایان وقت، به وقوع می پیوندد، باید جریمه شود (برای وقت استراحت بین دو
نیمه یا پایان مسابقه) حتی اگر به علت همزمانی اعلام پایان وقت و وقوع
خطا، نتوان همان موقع خطا را اعلام نمود. داوران فقط پس از آنکه ضرورتاً
پرتاب آزاد (به استثنای پرتاب آزاد) یا پرتاب 7 متر اجرا شده و نتیجه
بلاواسطه آن به دست آمده باشد مسابقه را پایان خواهند داد.
(2:5) در حالی که پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر در حال اجرا بوده یا
قبلاً اجرا شده و توپ در فضا می باشد، اگر علامت پایانی وقت، به صدا درآید
(برای وقت استراحت بین دو نیمه یا پایان مسابقه) پرتاب باید تکرار شود.
قبل از آنکه داوران، پایان مسابقه را اعلام نمایند باید نتیجه بلاواسطه
پرتاب تکرار شده مشخص شود.
(2:6) در هنگام اجرای پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر با شرایط ذکر شده در
قانونهای 5ـ2:4 در صورتی که بازیکنان یا مسؤولین تیم، مرتکب تخلف یا رفتار
خارج از روحیه ورزشی گردند با جریمه شخصی روبه رو می شوند. به هر حال
تخلف، در خلال اجرای چنین پرتابی نمی تواند منجر به یک پرتاب آزاد در جهت
مخالف شود.
(2:7) چنانچه داوران، متوجه شوند که وقت نگهدار، زودتر از موعد،
پایان مسابقه را اعلام کرده است (برای استراحت بین و نیمه و پایان مسابقه)
آنها باید بازیکنان را برای ادامه بازی در زمان باقیمانده در زمین
نگهدارند. تیمی که در لحظه وقوع زود هنگام بازی، توپ را در اختیار داشته
است، در شروع مجدد بازی نیز صاحب توپ خواهد بود. اگر توپ، قبلاً از جریان
بازی خارج شده باشد بازی با پرتابی متناسب با آن، با موفقیت ادامه خواهد
یافت. اگر توپ در جریان بازی باشد، بازی با یک پرتاب آزاد متناسب با قانون
13:4 الف، ب ادامه خواهد یافت. اگر نیمه اول (یا وقت اضافی) دیرتر از زمان
مقرر به پایان برسد، نیمه دوم باید به همان میزان، کاهش یابد. اگر نیمه
دوم (یا وقت اضافی) دیرتر از زمان مقرر به پایان برسد، داوران نمی توانند
در این وضعیت، تغییری ایجاد نمایند.  

 
تایم اوت

(2:8) داوران تصمیم می گیرند که وقت بازی چه موقع و برای چه مدت متوقف شود (تایم اوت).
در موارد زیر اعلام تایم اوت الزامی است:
الف) هنگام اعلام دو دقیقه تعلیق، دیسکالیفه یا اکسکلود؛
ب) هنگام اعلام پرتاب 7 متر؛
ج) هنگام اعلام تایم اوت تیمی؛
د) هنگام خطای تعویض با ورود بازیکن اضافی به زمین؛
ه) هنگامی که از سوی وقت نگهدار یا سرپرست فنی سوت زده شود؛
و) هنگام ضرورت مشورت بین داوران، طبق قانون 17:8؛
در وضعیتهای مسلم دیگر و متناسب با موقعیت، می توان به صورت عادی نیز
تایم اوت اعلام نمود (توضیحات پیرامون قوانین شماره 2). تخلفات در حال
تایم اوت، نتیجه ای مشابه تخلفات در خلال وقت بازی را خواهد داشت
(پاراگراف اول 16:3).
(2:9) در ارتباط با تایم اوت، داوران به وسیله علامتی به وقت نگهدار
اعلام خواهند کرد چه زمانی وقت بازی متوقف و چه زمانی مجدداً شروع شود.
توقف وقت بازی به وسیله 3 سوت کوتاه و علامت (شماره 16) به وقت نگهدار
اطلاع داده خواهد شد. پس از تایم اوت همواره باید شروع مجدد بازی به وسیله
سوت اعلام شود.
(2:10) هر تیم، مجاز به استفاده از یک دقیقه تایم اوت تیمی در هر نیمه از وقت معمول بازی می باشد (توضیحات پیرامون قوانین شماره 3).

قانون (1)
زمین بازی

(1:1) زمین بازی، محوطه ای
است به شکل مستطیل که طول آن 40 و عرض آن 20 متر می باشد. این زمین دارای
دو محوطه دروازه (قانون 1:4 و قانون 6) و یک محوطه بازی است. دو خط بلند
طولی را خطوط کناری و خطوط کوتاه انتهایی را خط دروازه (بین دو پایه
دروازه) یا خط بیرونی دروازه (دو طرف دروازه) می نامند.
زمین بازی حداقل باید در طول خطوط کناری، یک متر و در پشت خط بیرونی
دروازه، دو متر حریم داشته باشد. وضعیت زمین بازی نباید به صورتی تغییر
یابد که باعث کسب آوانتاژ یکی از تیمها شود.
(1:2) در وسط هر خط دروازه، یک دروازه قرار می گیرد. دروازه ها باید
به خوبی در زمین یا دیوار پشت آن نصب شده باشند. ابعاد داخلی هر دروازه 2
متر ارتفاع و 3 متر طول دارد. هر دروازه دارای دو پایه است که به وسیله یک
تیر افقی به یکدیگر متصل می شوند. لبه پشتی پایه ها با لبه بیرونی خط
دروازه منطبق است. پایه ها و قطعه افقی بالای آنها باید مقطعی به ابعاد 8
سانتیمتر داشته باشند. بخش دروازه که از داخل زمین، نمایان است باید سطوح
آن با دو رنگ متفاوت که ضمناً با زمینه پشت دروازه اختلاف واضح داشته
باشد، رنگ آمیزی شود. دروازه ها باید مجهز به تور باشند به نحوی که توپ
پرتاب شده به دروازه، به سرعت از آن خارج نشود.
(1:3) کلیه خطوط زمین، جزء قسمتی از منطقه ای است که آن را محدود می
کند. خط دروازه ها مابین دو پایه دروازه 8 سانتیمتر و مابقی خطوط 5
سانتیمتر پهنا دارد. خطوط بین دو منطقه مجاور را می توان به وسیله رنگی
متفاوت از کفپوش مجاور آن منطقه، جایگزین نمود.
(1:4) در مقابل هر دروازه، یک محوطه دروازه قرار دارد (قانون 6).
محوطه دروازه به وسیله خط محوطه دروازه محدود و معین می شود (خط 6 متر) که
به شرح زیر رسم می گردد:
یک خط به طول 3 متر و به فاصله 6 متر موازی و قرینه با خط دورازه در
داخل زمین کشیده می شود (از لبه عقبی خط دروازه تا لبه جلویی خط محوطه
دروازه) و این خط از هر طرف با یک ربع دایره به شعاع 6 متر (به مرکز زاویه
عقب داخلی پایه های دروازه به خط بیرونی دروازه متصل می شود).
(1:5) خط پرتاب آزاد (9 متر) یک خط مقطّع است که طول هر قطعه و فاصله
بین قطعات، 15 سانتیمتر است. این خط به فاصله 3 متر و موازی با خط منطقه
دروازه رسم می شود.
(1:6) خط 7 متر یک متر طول دارد و موازی با خط دورازه رسم می شود.
فاصله این خط با لبه پشتی خط دروازه 7 متر است و دقیقاً در مرکز و مقابل
دروازه کشیده می شود.
(1:7) خط محدودیت دروازه بان (4 متر) به طول 15 سانتیمتر و موازی با
خط دروازه کشیده می شود و فاصله این خط با لبه پشتی خط دروازه 4 متر و
دقیقاً در مرکز و مقابل دروازه قرار دارد.
(1:8) خط وسط زمین نقاط مرکزی دو خط کناری را به یکدیگر متصل می نماید.
(1:9) خط منطقه تعویض (بخشی از خط کناری) برای هر تیم به فاصله 5/4
متر از خط وسط تعیین شده است. نقطه انتهایی خط منطقه تعویض به وسیله خط
موازی با خط وسط و به طول 15 سانتیمتر به سمت داخل خط کناری و 15 سانتیمتر
به سمت خارج خط کناری مشخص می گردد.